Eerder schreef ik al over het uitstekende onderzoek van William Firth Wells die in 1955 al overtuigend aantoonde dat influenza niet alleen overgedragen kan worden via de lucht (airborne), maar dat microdeeltjes (aerosolen) veel gevaarlijker zijn dan grote druppels. Het volgende onderzoek van Andrew en Glover van het National Institute of Medical Research uit Engeland borduurt daarop voort.

Het hele onderzoek in The Journal of the American Medical Association (JAMA) staat hier en kan niet gratis ingezien, maar wel gehuurd of gekocht worden.

In het onderzoek werden fretten in een ruimte van 2 x 2 x 3 meter (lengte x breedte x hoogte) geplaatst. Aan de ene kant van de ruimte stond een kooi van gaas met daarin fretten die met influenza besmet waren (‘donors’). Aan de andere kant van de ruimte zaten niet-besmette fretten (‘ontvangers’) in een aparte kooi. Tussen de kooien stond een spatscherm dat grote druppels tegenhield. Besmetting kon dus alleen plaatsvinden via de lucht.

Voor de experimenten werd de hele ruimte grondig gedesinfecteerd en onderzoekers die eventueel in de ruimte kwamen droegen ook gedesinfecteerde kleding. In het algemeen werd uiterste zorg gedragen om besmetting van buitenaf zoveel mogelijk te voorkomen.

Bij de eerste serie experimenten waren er 21 ontvangers en 19 besmette donors. Na 4 tot 7 dagen vertoonden 13 van de 21 ontvangers (62%) griepsymptomen. Dat er daadwerkelijk besmetting plaats had gevonden werd later bevestigd middels een immuniteitstest. Dit experiment toont aan dat het virus zich via de lucht verspreid heeft, want er is aangetoond dat het zich verspreid heeft en de enige mogelijke manier is via de lucht omdat alle andere drie manier (direct contact, grote druppels en via oppervlakken) onmogelijk waren.

In een serie controle-experimenten werd dit alles herhaald, maar nu stond het raam open waardoor ventilatie plaats kon vinden. Nu raakte geen enkele ontvanger besmet, ondanks dat deze zich 7 dagen vlak bij de groep besmette fretten bevond.

In een derde serie experimenten werden ventilatiebuizen in een S- of U-vorm tussen de kooien met fretten geplaatst waardoor lucht werd verplaatst van de besmette fretten richting de gezonde fretten. Het is aannemelijk dat grote druppels virus bij de lage toegepaste luchtsnelheid dit hele parcours niet af zouden leggen. Besmetting kon dus alleen via de lucht plaatsvinden. Uit het experiment bleek dat 100% van de ontvangers binnen 5 tot 7 dagen besmet raakte.

Commentaar

Critici zullen zeggen dat het hier om fretten gaat, niet om mensen, dus dat bij mensen besmetting door de lucht niet hoeft plaats te vinden. Wat mij betreft is dit lariekoek. Besmetting door de lucht is besmetting door de lucht.

Ze zullen ook uitwijzen dat het hier om influenza gaat, niet om het nieuwe coronavirus. Dat is natuurlijk zo, maar het hele verkondigde dogma is ten eerste dat zelfs influenza niet door de lucht verspreid wordt (over afstanden groter dan anderhalve meter). Ten tweede kan de hier beschreven set experimenten zo herhaald worden met het nieuwe coronavirus om het ook daar aan te tonen. Er is bijna geen budget en geen bijzondere ruimte of middelen nodig. Binnen een week heb je de uitslag.

Het lijkt me dat als je dit soort experimenten afwijst, je het resultaat gewoon niet wilt weten. En als je het resultaat niet wilt weten, geef je niet genoeg om de Volksgezondheid. Je weet wel, die ‘V’ in het Rijksinstituut voor VOLKSGEZONDHEID en Milieu (RIVM) en de ‘H’ in de World HEALTH Organization (WHO).

Nog een veelgehoord argument tegen besmetting via de lucht is dat microdeeltjes minder virus bevatten. Dat kan zijn maar het RIVM schrijft op haar eigen site dat ingeademde deeltjes 100x zo besmettelijk zijn (dus er is ook 100x minder virus nodig):

De lagere luchtwegen zijn het meest gevoelig voor infectie, terwijl per subtype influenza A-virus de voorkeur voor hogere of lagere luchtwegen verschillend kan zijn. De minimale besmettingsdosis via aerosolen die in de lagere luchtwegen terecht kunnen komen, is zeer gering, in de orde van één of enkele virusdeeltjes. [Tell06] Voor experimentele infectie door indruppelen van virus in de neus is honderdmaal meer virus nodig, zodat we aannemen dat infectie door druppels en besmette handen of voorwerpen (deurknoppen, telefoonhoorns, toetsenborden) een kleinere rol speelt. Luchtvochtigheid en temperatuur spelen een rol in de overleving van influenzavirussen en daarmee in de manier van overdraagbaarheid. [Lowe07, Lowe08, Sham09] Onder koude droge omstandigheden, zoals tijdens de winter, blijkt transmissie via druppelkernen het meest efficiënt. Bij hogere temperatuur (30°C), zoals in de tropen en subtropen, wordt aerogene transmissie via druppelkernen uitgeschakeld door een direct temperatuur- en luchtvochtigheideffect op het virus, terwijl aerogene transmissie door druppels bij nauw contact even efficiënt is als bij 20°C. [Lowe08]

Bovenstaande is allemaal theorie. Deze set experimenten bemoeit zich niet met de theorie en toont gewoon experimenteel (empirisch) aan dat influenza ook door de lucht overgedragen wordt en dat dus ventilatie en naar buiten gaan cruciaal is als je besmetting tegen wilt gaan. Als het bij influenza zo is, is het aannemelijk dat het bij corona ook zo is. Een simpele set experimenten levert het definitieve antwoord.