Een alternatief voor het huidige coronabeleid

Uitdaging van corona beleid: “Breng corona niet naar oma (en kwetsbaren).” Gezonde jonge mensen hebben haast niks te vrezen terwijl corona voor ouderen met onderliggend lijden levensgevaarlijk is.

Visies op coronabeleid: maximaal onderdrukken versus risico-onderscheid aanbrengen

Verschillende visies op beleid

Beleid A: Corona maximaal onderdrukken: “Als niemand besmet is, krijgt oma het ook niet.” Dit beleid met zeer hoge sociale en economische kosten wordt bijna overal gevoerd. Enige exitstrategie: een veilig en effectief vaccin (of behandeling) dat vele jaren op zich kan laten wachten. Veiligheid en effectiviteit van een vaccin kunnen niet gegarandeerd worden vanwege de korte testperiode die eraan voorafgegaan is.

Beleid B: Risico-onderscheid aanbrengen: “Gezonde jonge mensen mogen best besmet worden mits ze het maar niet naar oma brengen.” Zolang jonge gezonde mensen een beheersbare dosis virus krijgen, doorstaan ze het zonder kleerscheuren en zijn ze daarna immuun (voor zover ze dat niet al waren). Ouderen en kwetsbaren krijgen goede/uitstekende bescherming: hun blootstelling aan het virus moet beheerst of zelfs nihil zijn. Dit beleid voert Zweden en wordt aanbevolen door o.a. dr. David L. Katz, Pierre Capel, Beda Stadler, Martin Kulldorff. Exitstrategie: groepsimmuniteit die vrij zeker binnen relatief korte termijn ontstaat. Vaccin is wenselijk maar niet strikt noodzakelijk.

Belangrijk

Er bestaat dus een alternatief beleid dat hetzelfde doel nastreeft (dat oma geen corona krijgt), maar met een andere strategie (bescherm oma i.p.v. zorgen dat zo ook jonge gezonde mensen niet besmet raken).

Thuistesten zijn mogelijk een fantastisch hulpmiddel, een ware game changer. Voordat het gezin naar opa en oma gaat, doet iedereen een thuistest. Mochten er mensen positief testen, dan gaat uit voorzorg niemand. Pas als iedereen negatief test, bezoeken we opa en oma weer.

Alles valt of staat met een effectieve integrale strategie en effectieve uitvoering. Als de strategie en uitvoering niet effectief en volledig zijn, werkt het niet optimaal.

We moeten het eens worden over het kerndoel en vervolgens creatief kijken hoe we dat met minimale sociale, economische en gezondheidskosten kunnen bereiken. Het gezondheidsrisico van beleid B is niet nul, maar dat geldt ook voor een vaccin. Bovendien is de sociale en economische schade van beleid A ook niet nul en leidt die schade indirect ook tot gezondheidsschade.

Voortschrijdend inzicht en voortschrijdende ontwikkelingen moeten voortdurend gebruikt worden om het beleid bij te sturen en te optimaliseren.

Cruciale punten, ongeacht welk beleid je kiest

  • het binnen de perken houden van de dosis virus waaraan mensen blootgesteld worden door o.a. ook te ventileren, activiteiten naar buiten te verplaatsen, luchtvochtigheid 40-60%.
  • mensen aansporen om hun gezondheid te verbeteren zodat ze minder kwetsbaar zijn voor het virus, zoals Groot-Brittannië momenteel doet. Het verbeteren van de gezondheid is ook los van corona nodig, want onnodige chronische leefstijlziekten als hart- en vaatziekten, diabetes, hoge bloeddruk, etc. voeren de ranglijst met doodsoorzaken aan. Het aantal coronadoden valt in het niet bij de doden aan leefstijlziekten.

Als je kijkt naar het huidige Nederlandse beleid, ontbreekt ventileren en luchtvochtigheid. Er wordt ook nagenoeg niks gedaan aan het verbeteren van de volksgezondheid, waaronder het verhogen van vitamine D bloedwaarden.

Een slag om de arm

Hoewel ik sterk neig naar beleid B, is er wel een ding waar ik me behoorlijk zorgen om maak, namelijk ‘long COVID’ / Post Viral Fatigue Syndrome (PVFS). Sommige relatief jonge en schijnbaar gezonde mensen zijn ernstig en langdurig ziek geworden. Zie bijvoorbeeld het Run DMC YouTube kanaal. Informatie laat sterk te wensen over hoeveel dit er zijn, hoe het gekomen is en hoe het af zal lopen.

Ik ken twee anekdotes van medewerkers in de ouderenzorg die eind maart van heel dichtbij een bewoner verzorgden (aankleden, kussen opschudden) en waarbij de bewoner toen per ongeluk in hun gezicht hoestte. Deze medewerkers kregen dus de volle laag en zijn daarna ernstig en langdurig ziek geworden, nog lang niet hersteld en hebben een onzeker toekomstperspectief. Zij hebben overduidelijk een megadosis virus gehad, wat voorkomen had kunnen worden met goede persoonlijke beveiligingsmiddelen (PBM’s) zoals mondkapjes en spatschermen. Zelfs zelfgemaakte PBM’s hadden al een wereld van verschil gemaakt.

Mijn hamvraag blijft: zijn er ook jonge mensen met een milde dosis zo ernstig en langdurig ziek geworden? Zo ja, zijn het ook gezonde mensen of zijn het junk food etende rokers met overgewicht en (pre-)diabetes? Absoluut geen kritiek op of minachting voor deze mensen, en zij doen er net zoveel toe als alle anderen, maar ik probeer de risicocategorieën uit te pluizen zodat iedereen geïnformeerde beslissingen kan maken.

Als blijkt dat ook gezonde jonge mensen regelmatig ernstig ziek worden en langdurige gezondheidsschade oplopen ondanks dat ze een lage dosis virus binnenkrijgen, wordt beleid B een stuk lastiger. Hopelijk kunnen we dan achterhalen wat ertoe leidt dat bepaalde gezonde jonge mensen met een lage dosis virus zulke ernstige symptomen hebben en anderen niet. Als we het weten kunnen we die kennis hopelijk gebruiken om die mensen te beschermen.

Update 23 augustus 2020: Het artikel De 60min-economie leidt tot betere resultaten dan de anderhalvemetereconomie op esb.nu is lezenswaardig. Daarin wordt de term ‘gedifferentieerd beleid’ gebruikt voor wat ik hierboven ‘beleid B: risico-onderscheid aanbrengen’ noemde. Wat ik in het artikel niet terugvind (maar misschien heb ik het gemist), is dat een gedifferentieerd beleid niet eeuwig (in die intensiteit) gehandhaafd hoeft te worden. Zodra groepsimmuniteit bereikt is, kan het beleid voor iedereen versoepeld worden.

Massahysterie en de essentiële verschillen met de griepgolf van 2017-18

Waar komt de huidige massahysterie rondom corona vandaan, terwijl de griepgolf van 2017-18 anderhalf maal zoveel doden kende als het huidige griepseizoen? Volgens mij speelt de angstzaaierij in media een essentiële rol hierin: drie jaar geleden was er nagenoeg geen aandacht voor de griepgolf; momenteel is corona 24/7 in de media.

In 2017-18 waren er naast meer doden waarschijnlijk ook meer patiënten. Die patiënten kwam destijds verspreid op de intensive care (tussen november en april); dit jaar kwamen ze veelal tegelijkertijd (tussen maart en april) en bleven ze mogelijk langer op de IC liggen. Daardoor werden de IC’s dit jaar zwaarder belast.

Een derde punt is dat alle doden dit jaar bewust of onbewust toegeschreven worden aan het coronavirus. Velen zijn echter gestorven met corona, niet door corona. Daarnaast is het zo dat alle andere griepvirussen — waar iedere winter veelal oudere en zwakkere mensen aan overlijden — ook dit jaar hun tol geëist hebben. Niet alle mensen die dus met of door een griepvirus gestorven zijn, zijn dus door het nieuwe coronavirus gestorven.

William Firth Wells: ‘Kleine druppeltjes VEEL besmettelijker dan grotere’

De onderzoeker van Harvard University, William Firth Wells, heeft 25 jaar lang diepgaand onderzoek gedaan naar overdracht van infecties door o.a. proeven op muizen uit te voeren. In zijn boek Airborne contagion and air hygiene: An Ecological Study of Droplet Infections uit 1955 schrijft hij vrij vertaald en met nadruk van mij (p. 119):

“Influenza virus dat in kleine druppeltjes ingeademd werd, bleek VEEL BESMETTELIJKER dan wanneer de druppeltjes die via een centrifuge uit de lucht gehaald werden en in de neus geplaatst werden. Hoewel de muizen minder virus binnenkregen, is het duidelijk uit de tabel dat de muizen AANZIENLIJK VATBAARDER waren voor virus dat in microdruppeltjes werd ingeademd.”

Wells schreef dus in 1955 al, na 25 jaar gedegen onderzoek, dat aerosolen niet alleen een rol spelen, maar VEEL gevaarlijker zijn dan grotere druppels. Dat is dus EXACT het tegenovergestelde als wat WHO en RIVM/OMT beweren!

Het boek van Wells is helaas extreem moeilijk verkrijgbaar, dus ik heb de referentie (nog) niet kunnen nazoeken. Zou het kunnen dat wat Wells bij muizen heeft aangetoond bij mensen precies omgekeerd werkt? Onwaarschijnlijk, maar niet onmogelijk.

Zou het kunnen dat corona precies omgekeerd werkt als influenza? Onwaarschijnlijk aangezien het beide ademhalingsinfecties betreffen, maar niet onmogelijk.

Zou het kunnen dat Wells alles uit zijn duim heeft gezogen? Al het wetenschappelijk en empirisch bewijs dat ik in de afgelopen zes weken tegengekomen ben, doet mij vermoeden dat hij juist 100% gelijk heeft.

Bron: het uitstekende interview (4.55 min) van Pierre Capel met Ramon Bril van Café Weltschmerz waar ik eergisteren en gisteren ook al over schreef.

Corona oversterfte versus griepgolf van 2017-18

Essentiële grafiek om een en ander in perspectief te plaatsen. De oversterfte (oppervlakte van het rood gemarkeerd gebied) was tijdens de griepgolf van 2017-2018 anderhalf maal HOGER dan bij corona. Bij corona was de piek weliswaar hoger (meer sterfgevallen in korte tijd), maar het TOTALE aantal sterfgevallen was lager.

Nadere toelichting: De grafiek toont het verloop van de wekelijkse sterfgevallen in Nederland tussen 1 januari 2017 en nu. Er zit altijd een seizoenspatroon in omdat meer mensen in de winter sterven en minder in de zomer. In 2017-2018 was er een grote griepgolf die, voor zover ik weet, maar minimale media-aandacht heeft ontvangen.

COVID is zeker een ernstige en soms dodelijke ziekte, maar de PERCEPTIE van risico is bij velen vele malen groter dan het WERKELIJKE risico. Waarom is iedereen nu zo in paniek terwijl dat in 2017-18 niet het geval was? Dat komt voor een heel groot deel vanwege de media-aandacht. Vergeet nooit de regel bij de media: ‘If it bleeds, it leads.’

Vooral de overstromende ziekenhuizen in Italië en New York waren tijdens de coronacrisis populair bij de media. Wat je zelden hoort is dat bepaalde ziekenhuizen in New York, vooral in de wat armere buurten, zelfs onder normale maar heel weinig extra capaciteit hebben. Extra capaciteit kost namelijk wel geld maar levert onder normale omstandigheden geen geld op.

Bovenstaande grafiek kom uit het uitstekende interview van Pierre Capel met Ramon Bril dat ik iedereen aanraad om te kijken, zie mijn artikel van gisteren.

Hieronder nog twee slides uit hetzelfde interview waaruit blijkt dat het totale aantal sterfgevallen aan COVID-19, hoe groot en tragisch ook, in het niet valt bij andere sterfgevallen waar we anders (haast) niet bij stilstaan.

Pierre Capel: ‘Het vaccin, een utopie’

Buitengewoon de moeite waard interview met emeritus hoogleraar experimentele immunologie Pierre Capel en Ramon Bril.

Capel begint met het volgende citaat:

“Velen zijn hardnekkig ten opzichte van de ingeslagen weg. Weinigen ten opzichte van het gestelde doel.” — Friedrich Nietzsche

Interpretatie: als de meeste mensen eenmaal een bepaalde weg ingeslagen zijn, blijven ze die volgen, ook al leidt die zelfs weg van het gewenste en oorspronkelijk beoogde doel. Als wereld zijn we begonnen met physical distancing (en niet met ventileren) om daarmee corona te onderdrukken. Met de kennis van nu kunnen we inzien dat physical distancing maar matig helpt en kolossale schade aanricht (zie ook hieronder), maar we gaan gewoon door.

Capel vertelt onder meer dat vaccins voor corona weinig tot geen potentie bieden, want:

  1. Jonge mensen hebben het niet nodig aangezien zij toch bijna nooit ernstig ziek worden (tenzij ze een zeldzame genetische afwijking hebben of een megadosis virus binnenkrijgen);
  2. Bij oude mensen, die het vaccin wel nodig hebben, werken vaccins veel minder goed;
  3. Het duurt heel vele jaren voor een vaccin er is, als het überhaupt al lukt, want het maken is heel moeilijk;
  4. Corona muteert heel snel. Zo zijn er nu in een klein dorp al 4 verschillende strengen waargenomen. Tegen de tijd dat je een vaccin hebt, is het virus al lang weer gemuteerd en heb je honderden vaccins nodig.

Hij noemt ook dat de onderzoeker die 25 jaar lang onderzoek heeft gedaan naar virusoverdracht en van wie de 1,5 m komt waarbinnen grote druppels vallen, William Firth Wells, juist gezegd heeft dat besmetting van luchtwegvirussen vooral via microdruppels verloopt.

Ook vertelt hij hoe schadelijk 1,5 m afstand is. Menselijk contact werkt rustgevend. Afstand houden leidt tot stress en permanente epigenetische aanpassing.

Pierre legt uit dat de het superspread event in een Duitse kerkgemeenschap mogelijk niet in de kerk plaats heeft gevonden, omdat er vier verschillende strengen van het corona virus gevonden zijn. Ik weet niet of die redenering klopt. Het kan toch zijn dat één persoon meerdere strengen van het virus tegelijkertijd draagt en verspreidt, of dat verschillende mensen de virussen uitademen en anderen die vervolgens inademen en boven de minimale infectieve dosis komen?

Het eerdere interview met Pierre is ook uitstekend:

Wiens brood men eet, diens woord men spreekt

Wiens brood men eet, diens woord men spreekt

Over de hele wereld is van wetenschappers weinig tot geen kritiek te horen op het corona overheidsbeleid. Zwijgen is instemmen toch? Achter de schermen blijkt echter veel kritiek te zijn… waar niet naar geluisterd wordt.

Emeritus professor Beda Stadler (voormalig directeur van de afdeling immunologie op de universiteit van Bern, Zwitserland) heeft zich publiekelijk zeer kritisch uitgesproken. (Hier staat zijn brief in het Engels) Hij bevestigt dat zijn kritiek wijd gedeeld wordt onder voormalig collega’s en legt in onderstaande video (vanaf 25 min) uit waarom zij zich toch gedeisd houden.

De nog actieve wetenschappers blijken overwegend afhankelijk van overheidssubsidies. Als ze zich nu negatief uitspreken, kunnen ze de volgende subsidieronde(s) wel op hun buik schrijven. Vaarwel carrièrevooruitzichten.

Ik kende het gezegde “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt” al jaren. Als jij hierna geen geld meer krijgt tenzij jouw onderzoek resultaat X oplevert, rolt resultaat X er meestal op miraculeuze wijze uit. Les 1 bij het bestuderen van artikelen is dan ook: kijk naar de belangenconflicten.

Tot nu toe leefde ik in de illusie dat publiek gefinancierd onderzoek WEL onbevooroordeeld is. Van die illusie ben ik inmiddels genezen. Ik snap nu ook waarom het bijna uitsluitend gepensioneerde professoren zijn die geen blad voor de mond nemen: hun pensioen en carrière zijn al zekergesteld. Zij hebben geen toekomstige subsidies meer te verliezen.

Een voorbeeld is emeritus hoogleraar experimentele immunologie Pierre Capel die zich hier uitspreekt.

Ivor Cummins vertelt hier over een senior immunoloog uit Ierland die off the record zei dat corona is als een erge griep, dat de mensen die sterven nagenoeg uitsluitend bejaard zijn en onderliggend lijden hebben, en dat de reactie buiten alle proporties is.

De emeritus professoren nemen geen blad voor de mond. De nog actieve experts houden hun mond om hun carrière en persoonlijk leven te beschermen.

“For nonconformity the world whips you with its displeasure.”
— Ralph Waldo Emerson

De vooraanstaande professor John Ioannidis aan de Universiteit van Stanford, die misschien wel ‘s werelds beroemdste epidemioloog is, heeft al vroeg in de corona pandemie op basis van bloedonderzoek gepubliceerd dat het infectie sterftegetal veel lager ligt dan iedereen dacht. Het blijkt namelijk dat veel meer mensen dan iedereen dacht, de besmetting hadden. Deze mensen zijn er niet aan gestorven en in veel gevallen hadden ze helemaal geen symptomen gehad. De kritiek die werd afgevuurd op Ioannidis’ concept artikel en nog meer op hemzelf, was snoeihard. Dit artikel concludeert:

“Ioannidis will almost certainly emerge from this imbroglio with his reputation as a rigorous researcher restored, but the level of vitriol being aimed at his work is causing others in the medical community to self-censor, as a number of doctors and researchers have acknowledged to us. This is the worst possible outcome during a pandemic when there is so much yet to be learned.

Ioannidis, right or wrong, has raised difficult questions, in the best tradition of science. Silencing him is an enormous risk to take.