Dit artikel is een vervolg op Van harte gefeliciteerd Maurice de Hond!

Het is noodzakelijk maar niet voldoende om te zeggen fout is en wat anderen missen. Het is ook nodig om met beter beleid op de proppen te komen. Misschien doe jij dat niet, maar doet een ander het. In ieder geval moet het wel gebeuren.

Om te beginnen kunnen we enkele richtlijnen formuleren waaraan optimaal beleid zou moeten voldoen. Het beleid moet in ieder geval noodzakelijk en zo effectief mogelijk zijn. Het moet ook een zo klein mogelijke negatieve impact op ons totale welzijn hebben.

Het mag bijvoorbeeld niet alleen kijken naar fysieke gezondheid, maar moet ook emotionele, sociale en economische gezondheid meenemen. Dat laatste is niet alleen cruciaal, maar is onlosmakelijk verbonden met fysieke gezondheid.

Beter beleid: het makkelijke en overduidelijke deel

Een deel van hoe het beleid beter moet is overduidelijk. Zolang er nog aanzienlijk besmettingsrisico is, geldt: ventileren/luchtreiniging, mondkapjes (desnoods provisorische) en/of gelaatsschermen dragen in openbare (binnen)ruimte, zoveel mogelijk naar buiten gaan. Dit is wat er toegevoegd moet worden.

Wat weggelaten moet worden is ook vrij duidelijk: in de goed geventileerde buitenruimte hoeft en mag echt niet zo spastisch gedaan te worden over physical distancing, in het bijzonder als de mensen mondkapjes dragen en nog meer als de zon fel schijnt.

Het is juist goed als mensen naar buiten gaan en samen zijn. Dat werkt ontspannend wat goed is voor je weerstand. Je bent in de zon, waardoor vitamine D aangemaakt wordt wat cruciaal is voor het immuunsysteem.

De regel dat maximaal 3 mensen bij elkaar mogen zijn op een grasveld (zelfs als ze 1,5 meter afstand houden) waarop ook nog streng gehandhaafd werd, was wellicht begrijpelijk in de blinde paniek van enkele maanden terug, maar met de kennis van nu is het overduidelijk dat zo’n regel nooit meer terug mag komen. In plaats het te verbieden, moet het juist gestimuleerd worden.

Continue reading →