We hebben volgens OMT-lid Marc Bonten “op dit moment geen alternatieven” voor de harde lockdown. Niets is minder waar. We hebben talloze alternatieven die uitstekend werken, ogenblikkelijk beschikbaar en onschadelijk zijn, en zelfs positieve bijwerkingen hebben. Enkele daarvan heb ik hieronder opgesomd.

De tekst loopt door onder het plaatje.

Waarom maken deze maatregelen geen deel uit van ons beleid? Naar de echte motieven blijft het gissen, maar op basis van aangevoerde redenen wordt overduidelijk dat er sprake is van dubbele standaarden en onredelijke eisen.

DUBBELE STANDAARDEN

Er is inmiddels meer overtuigend bewijs voor airborne overdracht van alle luchtweginfecties (waaronder corona), dan alle bewijs bij elkaar voor dominante overdracht via grote druppels, lockdowns, mondkapjes en handen wassen. Alle laatstgenoemde maatregelen zijn ingevoerd, maar Nederland doet niks met ventilatie en luchtvochtigheid. ECDC, WHO en CDC hebben inmiddels allemaal het grote belang van ventilatie erkend, maar Nederland blijft halsstarrig bij het oude (matig werkzame en schadelijke) beleid.

Ivermectine en vitamine D hebben zich over vele decennia als uiterst veilig bewezen, maar van de experimentele coronavaccins ontbreekt alle bewijs over langere termijn veiligheid. Toch maken alleen vaccins deel uit het van het beleid.

Er kan inmiddels geen redelijke twijfel meer bestaan dat ivermectine en vitamine D buitengewoon krachtig werken tegen COVID19 (en hoogstwaarschijnlijk ook alle andere luchtweginfecties). Ze zouden op zijn minst een uiterst welkome aanvulling op vaccinatie kunnen zijn, maar worden volledig genegeerd.

ONREDELIJKE EISEN

Ten eerste: de vereiste bewijslast hoort evenredig te zijn met de schadelijkheid van de maatregel. Aangezien optimale luchtvochtigheid geen enkel nadeel en verwaarloosbare kosten met zich mee brengt, hoort slechts minimaal bewijs vereist te zijn voordat we dit toevoegen aan ons beleid. Omgekeerd zou de bewijslast kolossaal moeten zijn voordat we draconische maatregelen als lockdowns accepteren.

Ten tweede: de vereiste bewijslast hoort omgekeerd evenredig te zijn met de schadelijkheid van het beste alternatief. Hoe schadelijker het beste alternatief, hoe kleiner de minimale bewijslast voor veiligheid en werkzaamheid van behandeling hoort te zijn. (Denk aan de experimentele en giftige middelen die patiënten met fase 4 kanker kunnen krijgen.)

Sommige artsen zijn nog steeds niet bereid om ivermectine of andere veilige en werkzame middelen voor te schrijven, omdat de patiënt misschien wat diarree krijgt. Dat het beste alternatief voor oude patiënten met meervoudig onderliggend lijden wellicht overlijden betekent, lijkt niet ter zake te doen. Het ‘right to try’ hoort altijd aanwezig te zijn, zeker als het (voor sommigen) een ernstige ziekte betreft en het middel uiterst veilig is.

Prioriteiten

We moeten altijd eerst de onschadelijke en meest werkzame maatregelen kiezen voordat we zelfs maar overwegen om schadelijke maatregelen aan de bevolking op te dringen. Het huidige beleid doet dit precies verkeerd om: wél lockdown, géén ventilatie en vitamine D.

We dweilen momenteel met de kraan open. Bovengenoemde maatregelen draaien de kraan dicht. Veel ziektegevallen zullen helemaal voorkomen worden. Wie toch ziek wordt, kan effectieve en veilige behandeling krijgen in de beginfase waarin de ziekte nog vrij makkelijk te behandelen is. Ernstige ziekte en sterfte kunnen grotendeels voorkomen worden. De belasting van de tweedelijns zorg (=ziekenhuizen) vanwege luchtweginfecties zal met tenminste 80% afnemen. Het aantal mensen met langdurige klachten zal met tenminste 98% afnemen.

Kernoplossingen voor kernproblemen

Het huidige beleid slaat wel de maatschappij kapot, maar laat de kernproblemen ongemoeid. Uitstekend werkzame en onschadelijke alternatieven zijn beschikbaar en absoluut geen geheim voor wie denkt in oplossingen, maar worden toch categorisch afgewezen.

Door deze keuze zijn onze beleidsmakers schuldig aan de onnodige ernstige ziekte en sterfte, overbelasting van de zorg en desastreuze maatschappelijke schade die hun beleid op korte en lange termijn veroorzaakt. De bevolking en de reguliere media zijn mede schuldig omdat deze ten eerste geen rationeler beleid eisen, en ten tweede wel soms tegenwerken als werkbare oplossingen aangedragen worden waar de hele bevolking bij gebaat is.

Valse tegenstelling

We hoeven niet te kiezen tussen ofwel kolossale maatschappelijke schade ofwel overstroming van de zorg, omdat er ruimschoots voldoende alternatieven voorhanden zijn waarmee beide voorkomen kan worden.

We moeten wel bereid zijn alle beschikbare mogelijkheden aan te grijpen zolang ze maar werken en weinig schade aanrichten. Dat is niet moeilijk om te begrijpen, maar blijkbaar wel vreselijk moeilijk om te doen.

Door o.a. jarenlange bezuinigingen hebben we nu een groot probleem met onze zorgcapaciteit, maar zelfs met de huidige krappe zorgcapaciteit is het volledig onnodig dat de zorg overstroomt. Daarvoor moeten we wel werkzame maatregelen treffen. Nu treffen we vooral schadelijke maatregelen.