Het ontstaan van resistentie tegen vaccins is vergelijkbaar met het ontstaan van resistentie tegen antibiotica. De smalle niet-steriliserende immuniteit die de COVID19 vaccins opwekken, vergroot de kans op het ontstaan van varianten die resistent zijn tegen de vaccins. Natuurlijk verkregen immuniteit is krachtig, robuust, duurzaam, en gaat niet gepaard met een verhoogd risico op resistentie.
Er gaat een verhaal rond dat mutatie van het nieuwe coronavirus stopt als we maar zo snel mogelijk iedereen vaccineren. Het zouden de ongevaccineerden zijn die een gevaar vormen voor de mensheid in het algemeen en voor de gevaccineerden in het bijzonder, omdat in de ongevaccineerden nieuwe virusvarianten zouden ontstaan waartegen de vaccins geen bescherming bieden. Ongevaccineerden zouden ‘variantenfabriekjes’ zijn en gevaccineerden juist niet. Viraal immunoloog dr. Byram Bridle legt in dit recente interview uit dat het laatste de omgekeerde wereld is.
Resistentie tegen een vaccin of medicijn ontstaat als een muterende entiteit (in dit geval een coronavirus) gedurende een langere periode blootgesteld wordt aan een smalle selectiedruk die niet dodelijk voor de entiteit is (niet-steriliserend).
Alle genoemde voorwaarden voor resistentie zijn van toepassing op alle COVID19 vaccins. Zij leiden namelijk uitsluitend tot bescherming tegen het spijkereiwit (smalle selectiedruk) en veroorzaken aantoonbaar geen steriliserende immuniteit. Het laatste betekent dat het virus zich nog steeds kan vermenigvuldigen in de luchtwegen van gevaccineerden, waardoor ook gevaccineerden besmettelijk kunnen zijn.
Viroloog Christian Drosten, die de huidige PCR testkit mede ontwikkeld heeft, gaf tijdens de MERS[1] epidemie van 2014 een interview aan WirtschaftsWoche.[2] Daarin zei hij feitelijk o.a. het volgende:
De PCR test is veel te gevoelig omdat deze alarm slaat bij ieder virusrestje. Virusrestjes voorspellen echter niet of iemand ook ziek of besmettelijk is. Anders gezegd: de test is in analytisch opzicht wellicht goed (kan minuscule hoeveelheden genetisch materiaal opsporen), maar in klinisch opzicht slecht (zegt niks over ziekte of besmettelijkheid).
Het hanteren van de juiste definities is cruciaal. Een ‘geval’ is een ziek en/of besmettelijk persoon, dus niet slechts een positieve testuitslag.
Een testuitslag op zichzelf volstaat niet als geldige diagnose.
PCR testen horen uitsluitend gebruikt te worden wanneer het medisch strikt noodzakelijk is, dus zeker niet massaal testen uit wetenschappelijke interesse.
Misbruik van de test om paniek te zaaien met betekenisloze statistieken,[3] is uit den boze.
Toch fijn dat de wereld zo goed naar de wijze woorden van deze eminente deskundige geluisterd heeft. Zou prof. Drosten zich zijn eigen uitspraken uit 2014 nog herinneren? Mochten er nog integere journalisten bestaan, zou iemand hem daar eens naar willen vragen?
Dokter Benigno Agbayani heeft inmiddels zo’n 300 COVID patiënten behandeld met ivermectine. Bovendien heeft hij zich grondig verdiept in maatregelen en behandelingen tegen luchtweginfecties in het algemeen, en COVID19 in het bijzonder.
In bovenstaand interview krijgt hij veel voorkomende kritische vragen gesteld over ivermectine, die hij uitstekend beantwoordt. Alle vragen staan hieronder inclusief de antwoorden van Agbayani. Mijn eigen commentaar heb ik eraan toegevoegd.
‘Ivermectine’ wordt overal afgekort met IVM.
Vraag: In de meeste wetenschappelijke studies is IVM gebruikt in combinatie met andere middelen. Hoe kun je nou isoleren of effect komt door IVM en niet door de andere middelen?
Antwoord: Er zijn ook studies waar die andere middelen als monotherapie zijn getest en daar kwamen veel minder goede resultaten uit. Dr. Tess Lawrie heeft dat onlangs prima uitgelegd. Als het bij de studies met combinatietherapie veel beter ging, dan moet het verschil komen door IVM.
Monotherapie: De behandeling van een ziekte met slechts één medicijn of behandeling. Combinatietherapie: De behandeling van een ziekte met een combinatie van meerdere medicijnen of behandelingen.
Bij mijn weten zijn er ook studies waarbij IVM als monotherapie getest werd, en dat werkte ook uitstekend.
Geen enkele ernstige infectieziekte wordt met een monotherapie behandeld, maar altijd met een combinatietherapie van verschillende middelen die allemaal aanvullende kwaliteiten en mogelijk zelfs synergetische eigenschappen hebben. In het laatste gevallen vullen ze elkaar niet alleen aan, maar versterken ze elkaar zelfs.
Eén middel bestrijdt wellicht het virus terwijl een ander middel bloedklonters voorkomt en een derde middel voorkomt dat het immuunsysteem op hol slaat. Dan is er wellicht nog een vierde middel dat zorgt dat de collageenproductie op orde blijft (zodat o.a. de longblaasjes niet gaan lekken, wat zou leiden tot vocht in de longen) en een vijfde middel dat vrije radicalen neutraliseert.
Belangrijke vraag: wat doet het ertoe of het in de kern IVM is of een ander middel uit de combinatietherapie? Het kerndoel hoort te zijn om zo snel mogelijk patiënten zo goed mogelijk te helpen, niet om uit te vinden wat precies de impact is van een individueel medicijn. Het laatste is wel wenselijk om te weten, maar niet de hoogste prioriteit in een dringende situatie.
While it is unclear which of the above medications included in the “Severe Covid-19” cocktail contributes to improved outcomes, all of these drugs have been shown to be safe and independently to improve the outcome of patients with COVID-19. Ultimately it is irrelevant as to the contribution of each element as long as the patient improves and survives his/her ICU stay. We are in the midst of a pandemic caused by a virus causing devastating lung disease, and there is no place for “ivory tower medicine”.
Let ook op de steeds terugkerende dubbele standaarden: ook bij studies naar andere medicijnen, zoals remdesivir, werd een combinatiebehandeling gebruikt. Daar vond niemand dat een probleem, maar als het goedkope bestaande medicijnen betreft is dat ineens wel een probleem. Vroeg bij remdesivir iemand of het resultaat nou te wijten was aan remdesivir of aan het infuus met vocht of aan de mechanische beademing of aan de ontstekingsremmers of de aspirine?
De Association of American Physicians and Surgeons heeft een goed artikel geschreven over mondkapjes: COVID-19: Is Your Mask Safe? Een bijna letterlijke vertaling van dat artikel staat hieronder, gevolgd door persoonlijke toelichting waarom mondkapjes in dagelijkse omstandigheden niet gebruikt moeten worden, ook niet tijdens een epidemie.
Samenvatting
De nadelen van mondkapjes zijn aanzienlijk groter dan de voordelen. Een van de vele redenen is dat schadelijke microdeeltjes los kunnen laten uit mondkapjes en door de drager ingeademd worden.
Er bestaan onbenutte maatregelen die vele malen beter werken dan mondkapjes, onschadelijk zijn, en zelfs positieve bijwerkingen hebben. Dat zijn onder andere voldoende verse lucht, optimale luchtvochtigheid (40-60%), optimale vitamine D-bloedwaarden en vroege combinatiebehandeling voor wie ziek wordt.
Mondkapjes horen daarom onder normale omstandigheden niet aanbevolen en zeker niet verplicht te worden. Wie toch zelf een mondkapje wil dragen, mag dat altijd doen.
Molnupiravir zou veranderingen aanbrengen in de genetische code van het virus, zodat het vervolgens slechter functioneert. Dit kan volgens het artikel ook onbedoelde gevolgen hebben. Zo zou het ook tot veranderingen in het DNA van de gastheer kunnen leiden. Dit heet mutageen. Dus als je ontevreden bent over je DNA of dat van je ongeboren kinderen…
De heilige graal
In het artikel staat dat men dolgraag een antiviraal medicijn wil dat veilig en effectief is tegen vele virussen en mutaties (‘broad-spectrum antiviral’), maar dat de ontwikkeling hiervan kansarm en peperduur zou zijn.
Nou bestaat dus precies zo’n middel, dat bewezen uiterst veilig is en naast een snelle en krachtige antivirale werking, nog veel meer gunstige effecten heeft. Zo werkt het ook immuunmodulerend en lost het bloedklonters op.
WHO heeft afgelopen week erkend dat het de COVID19 sterfte tussen 64% en 91% verlaagt![1] Toch ontraden ze het gebruik ervan. Het laat zich eenvoudig raden waarom: het is off-patent en dus off-profit. Erger: het gaat ten koste van on-patent en dus on-profit middelen, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.
For Merck, this [molnupiravir] could be the billion-dollar question. “It could be a $1 billion or $10 billion product,” depending on how the data turns out, says Mara Goldstein, an analyst at Mizuho Securities Co. Merck is considering studying molnupiravir as a preventive treatment, to be deployed after a person is exposed but before they’ve fallen ill. That would allow the drug to be deployed even more broadly in the fight against Covid.
Merck hoopt dat molnupiravir de virusload (=hoeveelheid aanwezig virus) wat kan verminderen. Daarvoor kijken ze naar vroege behandeling, want het kan zijn dat antivirale medicijnen niet meer helpen als een patiënt al in het ziekenhuis ligt. Goh, waar heb ik dat vaker gehoord?
Mijn blog staat vol met middelen die de virusload verminderen. Voorbeeld: jodium. Dat is nog zo’n middel waar Big Pharma een bloedhekel aan heeft, omdat het niet patenteerbaar, niet onaangenaam, en wel veilig, werkzaam, beschikbaar en praktisch is.
Ivermectine wordt in veel Afrikaanse landen al decennia op zeer grote schaal gebruikt tegen o.a. rivierblindheid. Ook wordt het gebruikt tegen malaria: als een mug het bloed opzuigt van een persoon die ivermectine in het lijf heeft, sterft de mug.
In dit artikel publiceert Anton Theunissen een zeer verhelderende analyse van de COVID19 sterfte in Afrikaanse landen waar ivermectine gebruikt wordt (‘ivermectine groep’) en Afrikaanse landen waar dat niet gebeurt (‘controlegroep’).
“De controlegroep is 15% kleiner dan de IVM-groep (736 miljoen vs 628 miljoen). Je zou in de controlegroep dus minder doden verwachten. Toch waren er in die groep 7 keer zoveel Covid-doden te betreuren.”
Wie naar Afrika reist, krijgt het medicijn profylactisch (=uit voorzorg) voorgeschreven. Bij langdurig verblijf dient het periodiek ingenomen worden. Als het medicijn schadelijk was, zou dat nooit geadviseerd worden.
Toch dreigt de Nederlandse Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd artsen die het voorschrijven met een boete van maar liefst €150.000! Waarom bewegen de autoriteiten hemel en aarde om te zorgen dat ivermectine NIET gebruikt wordt?
Kan het te maken hebben met de kostprijs van slechts 12 cent per kuur? Dat men conflicterende belangen heeft en totaal niet om de volksgezondheid geeft?
Zou een veilig, goedkoop, praktisch, snel en krachtig universeel werkzaam medicijn ten koste kunnen gaan van de vaccinatiebereidheid en de verkoop van peperdure medicijnen?
Zou het de ‘pandemie’ vroegtijdig kunnen beëindigen terwijl de volledige agenda nog niet uitgerold is? Dat kan natuurlijk niet waar zijn, want alleen complotdenkers denken zulke dingen.
Eindelijk is de aap uit de mouw over de PCR test. In Nederland is een monster na maximaal 41 verdubbelingen nog positief. Deze informatie leek tot noch toe staatsgeheim, want hier wordt al maanden om gevraagd (o.a. door Wybren van Haga) zonder dat er antwoord op kwam. Hoezo transparantie?
41 verdubbelingen betekent dat aan het eind 2 tot de macht 41, oftewel ruim 2 DUIZEND MILJARD maal zoveel genetisch materiaal aanwezig is als in het begin. De test is zo gevoelig ingesteld dat deze zelfs alarm slaat bij enkele virusrestjes, terwijl dat totaal niet wijst op besmettelijkheid of ziekte.
Vergelijk het met een brandmelder die zo hypergevoelig is dat deze het ook af gaat als aan de andere kant van de stad een kaarsje brandt. Technisch gezien is dat uitzonderlijk knap, maar praktisch totaal nutteloos, want het ding gaat aan de lopende band af terwijl er geen enkele reden tot alarm is. Zo’n melder wordt binnen no time uitgezet of niemand vertrouwt de meldingen nog. Als er een keer terecht alarm is, wordt het ook genegeerd.
Een brandmelder hoort net als de PCR-test niet zo gevoelig mogelijk te zijn, maar zo goed mogelijk onderscheid te maken tussen ‘gevaar’ en ‘geen gevaar’. Dat zijn twee compleet verschillende dingen.
Volgens viroloog Bert Niesters wijzen uitsluitend monsters tot 32 verdubbelingen op mogelijke besmettelijkheid. Dat klopt wel ongeveer. Wat weinigen zich realiseren, is dat 42 verdubbelingen niet ongeveer een derde gevoeliger is dan 32 verdubbelingen. Het gaat namelijk exponentieel. 42 verdubbelingen is 2 tot de macht 10 maal gevoeliger dan 32 verdubbelingen, oftewel maar liefst 1024x.
2 tot de macht 10 wordt geschreven als 210. Het betekent 2*2*2*2*2*2*2*2*2*2. Reken het zelf maar na door in je (wetenschappelijke) rekenmachine 2^10 in te toetsen.
En zo wordt de wereld inmiddels bijna een jaar lang geteisterd door een test die tenminste 1000x te gevoelig is. (Alles waar ‘te’ voor staat is slecht.) Talloze mensen moesten voor niks in quarantaine en er is oneindig veel onnodige paniek.
De dagelijkse statistieken over positieve testen zijn allemaal betekenisloos en alle analyses en beleid op basis daarvan dus ook. Sommigen kijken dan maar naar het percentage positieven, maar dat is hooguit een klein beetje minder waardeloos als de hele test niet deugt.
De oplossing is uiterst simpel: ten eerste moeten de Ct-waarden gepubliceerd worden (deze rollen gewoon uit de test, dus kosten geen cent extra) en ten tweede moet de test gewoon gestopt worden na 31 verdubbelingen. Dat kan heel eenvoudig, maar zoals we tijdens de crisis keer op keer gezien hebben: waar geen wil is, is geen weg.
We kunnen wel binnen no-time de maatschappij, economie en democratie om zeep helpen en miljoenen tests uitvoeren, maar willen niet het GGD-systeem aanpassen zodat het ook Ct-waarden accepteert. We willen ook de PCR test niet stoppen na 31 verdubbelingen.
Mensen zoals ik en vele anderen waarschuwen al 9 maanden voor de problemen, maar wij werden uitgelachen of erger. Wij hadden niet de benodigde diploma’s, dus konden de PCR raketwetenschap onmogelijk begrijpen. We horen blind te vertrouwen op de ‘experts’, zo werd ons te kennen gegeven.
Wij kregen van LinkedIn berichten dat we misinformatie aan het verspreiden waren en daarom gecensureerd werden. Maar wij waren natuurlijk geen echte misinformatie aan het verspreiden. Het waren juist de autoriteiten die dat deden.
NB: De definitie van ‘misinformatie’ is niet (meer) wat je zou denken als leek. Het wijst niet op informatie die fout is, maar op informatie die ongewenst is en/of afwijkt van wat de autoriteiten beweren. Als de autoriteiten beweren dat de aarde plat is, dan is het misinformatie om te zeggen dat dat fout is. Dit komt akelig dicht in de buurt van George Orwells boek ‘1984‘.
WHO en Marion Koopmans hebben inmiddels maanden geleden (schoorvoetend) toegegeven dat een positieve PCR testuitslag niet betekent dat iemand ook ziek of besmettelijk is, terwijl dat nou juist het enige belangrijke is. Ondertussen is er nog steeds niks veranderd in het beleid en de transparantie.
Thierry Baudet van Forum voor Democratie geeft in bovenstaande video een prima overzicht van misvattingen over corona. Hieronder staan de misvattingen opgesomd met daarbij mijn commentaar. Aan het einde noem ik een cruciale negende misvatting.
Misvatting 1. Corona is een dodelijk virus zoals ebola Ook Jaap van Dissel geeft inmiddels toe dat het sterftepercentage van corona (IFR) in de orde van grootte van 0,23% ligt hoewel hij in het hele gesprek wel aangeeft dat de IFR iets hoger ligt. Op basis van de oversterftecijfers kom ik tot de conclusie dat corona zo’n 2 tot 3 maal zo dodelijk is als de seizoensgriep, en dan vooral in landen met een ongezonde (overgewicht, leefstijlziekten zoals diabetes en hart- en vaatziekten, te lage vitamine D spiegel) en oude bevolking. In heel veel landen was in 2020 helemaal geen oversterfte.
Misvatting 2. De maatregelen hebben ervoor gezorgd dat er weinig doden zijn Deze bewering staat bekend onder de naam ‘preventieparadox’ waarover Wikipedia schrijft: “Vooral tijdens de COVID-19-pandemie van 2020 werd de term ‘preventieparadox’ ook gebruikt om de ogenschijnlijke paradox te beschrijven van mensen die stappen in twijfel trekken om de verspreiding van de pandemie te voorkomen omdat de voorspelde verspreiding niet heeft plaatsgevonden.”
Als je kijkt naar het verband (correlatie) tussen diverse factoren en relatieve oversterfte, dan blijken de maatregelen een correlatie te hebben van slechts zo’n 0,1. Dat betekent dat ze weinig tot geen verband hebben met de sterfte. Als er geen verband is, is het extreem onwaarschijnlijk dat er een oorzakelijk verband is.
De Slowaakse huisarts Etela Janeková heeft inmiddels 80 COVID19 patiënten behandeld met ivermectine. Haar ervaringen: het medicijn werkt uitstekend en snel, wordt probleemloos verdragen en verlicht de druk op de ziekenhuizen aanzienlijk.
Dat het medicijn zich gedurende ruim 30 jaar gebruikt en ruim 3 miljard doses als uiterst veilig bewezen heeft, schept veel vertrouwen. In theorie kan een medicijn uiterst veilig zijn bij bepaalde ziekten, maar bij andere ziekten nadelig zijn.
Bij COVID19 is er echter geen enkele reden om dat aan te nemen. Uit zowel het wetenschappelijk als empirisch (=uit de praktijk) bewijs tot nu toe, komt ook geen enkel signaal dat wijst op onverwachte negatieve bijwerkingen.
Het genoemde vertrouwen horen nieuwe medicijnen (en vaccins) niet te krijgen. Zo bleek onlangs dat remdesivir — je weet wel, dat peperdure medicijn dat bijna niks doet maar wel nier- en leverschade oplevert — ernstige hartproblemen veroorzaakt.[1]
Zo worden dus wél schadelijke matig/niet werkende middelen voorgeschreven en toegelaten, maar géén veilige uitstekend werkzame middelen. Het lijkt sprekend op ons niet-farmaceutische beleid: wél lockdown, avondklok, mondkapjesplicht; géén ventilatie en optimale luchtvochtigheid.
In het niet-farmaceutische beleid zit ook geen enkel voortschrijdend inzicht. Slecht beleid wordt hooguit nog slechter, maar wordt niet aangevuld of vervangen door beter beleid.
Mexico stad heeft sinds 29 december vorig jaar uitstekend COVID19 beleid: bij iedere nieuwe positieve corona testuitslag, krijgt de betreffende persoon ivermectine aangeboden. Onderstaande grafiek laat zien dat de COVID-gerelateerde ziekenhuisopnames en sterfgevallen daarna drastisch afnamen.
(De tekst loopt door onder het plaatje.)
Er zit een korte vertraging tussen de start van het nieuwe beleid en de drastische daling in de grafiek. Dat komt waarschijnlijk onder andere doordat…
het medicijn (bij mijn weten) alleen uitgereikt wordt bij iedere nieuwe positieve testuitslag, dus niet aan mensen die al eerder positief testten. Als het medicijn verspreid was onder iedereen met griepachtige symptomen (voor zover dat snel mogelijk is in een staat met 25 miljoen inwoners), was de daling veel sneller geweest.
niet iedereen getest wordt
de doorgetrokken lijn in de grafiek het gemiddelde is van de laatste 7 dagen, waardoor effecten enkele dagen later zichtbaar worden.
Alle problemen in Nederland zijn te wijten aan ons dogmatische prutsbeleid: wél desastreuze maatregelen die matig of niet werken; géén onschadelijke maatregelen (zoals ventilatie, vitamine D en ivermectine) die fantastisch werken.
Frank Ploegman's blog 