Viroloog Christian Drosten, die de huidige PCR testkit mede ontwikkeld heeft, gaf tijdens de MERS^[1] epidemie van 2014 een interview aan WirtschaftsWoche.^[2] Daarin zei hij feitelijk o.a. het volgende:

1. De PCR test is veel te gevoelig omdat deze alarm slaat bij ieder virusrestje. Virusrestjes voorspellen echter niet of iemand ook ziek of besmettelijk is. Anders gezegd: de test is in analytisch opzicht wellicht goed (kan minuscule hoeveelheden genetisch materiaal opsporen), maar in klinisch opzicht slecht (zegt niks over ziekte of besmettelijkheid).
2. Het hanteren van de juiste definities is cruciaal. Een ‘geval’ is een ziek en/of besmettelijk persoon, dus niet slechts een positieve testuitslag.
3. Een testuitslag op zichzelf volstaat niet als geldige diagnose.
4. PCR testen horen uitsluitend gebruikt te worden wanneer het medisch strikt noodzakelijk is, dus zeker niet massaal testen uit wetenschappelijke interesse.
5. Misbruik van de test om paniek te zaaien met betekenisloze statistieken,^[3] is uit den boze.

Toch fijn dat de wereld zo goed naar de wijze woorden van deze eminente deskundige geluisterd heeft. Zou prof. Drosten zich zijn eigen uitspraken uit 2014 nog herinneren? Mochten er nog integere journalisten bestaan, zou iemand hem daar eens naar willen vragen?

Lees meer

Dr. Simon heeft in deze Twitter thread de inconsistenties tussen Drostens uitspraken uit 2014 en 2020 prima naast elkaar gezet. Hierin wordt ook gesproken over potentiële belangenverstrengeling als reden voor Drostens totale ommezwaai.

Deze fact check (in het Duits; automatische vertaling naar Nederlands) bespreekt in detail wat Drosten wel en niet beweerd zou hebben. Het spreekt o.a. over het geringe aandeel fout positieven, maar dat zijn analytisch fout positieven, oftewel dat de test positief uitslaat maar er geen virusrestje is. Dat is echter totaal irrelevant. Het enige dat telt zijn de klinische uitslagen, oftewel of iemand wel of niet ziek en/of besmettelijk is. Het aandeel klinisch fout positieven kan 90%, 95% of zelfs nog meer zijn.

Voetnoten

[1] MERS is net als het SARS virus (uit 2003) zeer nauw verwant aan het SARS-CoV-2 virus, maar MERS en SARS hebben een aanzienlijk hoger sterftepercentage.

[2] Deel 2 (bron van bovenstaande tekst): Origineel Duitstalig | Automatisch vertaald naar Nederlands
Deel 1: Origineel Duitstalig | Automatisch vertaald naar Nederlands

[3] De statistieken zijn o.a. betekenisloos als:

• Er niet bij vermeld wordt dat zelfs 95% van de positieve uitslagen niet tot ziekte (laat staan ernstige ziekte of overlijden) hoeft te lijden, en ook niet per definitie wijst op besmettelijkheid.
• De positieve kant niet onder de aandacht gebracht wordt. Blootstelling aan een ziekteverwekker draagt over het algemeen bij tot verhoogde immuniteit. Dat is juist goed, want dat draagt bij aan groepsimmuniteit, waardoor de hoogrisicogroep beter beschermd wordt. Zolang de blootgestelde persoon maar niet ernstig ziek wordt, is dat dus positief nieuws. Succes is volgens dr. David Katz veel blootstellingen en weinig ernstige ziekte en sterfte.
• Er niet bij vermeld wordt hoeveel testen uitgevoerd zijn. Het is nogal wiedes dat als een groot deel van de bevolking virusrestjes in het neusslijmvlies heeft en je meer gaat testen, er ook meer positieve testuitslagen zullen zijn.
• Er niet bij vermeld wordt dat dezelfde persoon wel 3 maal of vaker in dezelfde week getest kan zijn.
• Er niet bij vermeld wordt bij welke risicogroep de testen uitgevoerd zijn. Als het aantal positieve testen onder de hoogrisicogroep stijgt, kan dat een reden tot zorg zijn. Als het aantal positieve testen bij jonge kinderen stijgt, is dat irrelevant, want de kans dat jonge gezonde kinderen ernstig ziek worden is nihil. Zij dragen dus ook niet bij belasting van de zorg. Daarnaast spelen zij geen grote rol bij de verspreiding van het virus.
• Er niet bij vermeld wordt wat de kans op ernstige ziekte of sterfte is.
• Er niet bij vermeld wordt dat er uiterst veilige en werkzame vroege combinatiebehandeling beschikbaar is, waarmee het risico op ernstige ziekte of sterfte met meer dan 90% verlaagd kan worden.