Viroloog Christian Drosten, die de huidige PCR testkit mede ontwikkeld heeft, gaf tijdens de MERS[1] epidemie van 2014 een interview aan WirtschaftsWoche.[2] Daarin zei hij feitelijk o.a. het volgende:
De PCR test is veel te gevoelig omdat deze alarm slaat bij ieder virusrestje. Virusrestjes voorspellen echter niet of iemand ook ziek of besmettelijk is. Anders gezegd: de test is in analytisch opzicht wellicht goed (kan minuscule hoeveelheden genetisch materiaal opsporen), maar in klinisch opzicht slecht (zegt niks over ziekte of besmettelijkheid).
Het hanteren van de juiste definities is cruciaal. Een ‘geval’ is een ziek en/of besmettelijk persoon, dus niet slechts een positieve testuitslag.
Een testuitslag op zichzelf volstaat niet als geldige diagnose.
PCR testen horen uitsluitend gebruikt te worden wanneer het medisch strikt noodzakelijk is, dus zeker niet massaal testen uit wetenschappelijke interesse.
Misbruik van de test om paniek te zaaien met betekenisloze statistieken,[3] is uit den boze.
Toch fijn dat de wereld zo goed naar de wijze woorden van deze eminente deskundige geluisterd heeft. Zou prof. Drosten zich zijn eigen uitspraken uit 2014 nog herinneren? Mochten er nog integere journalisten bestaan, zou iemand hem daar eens naar willen vragen?
Dokter Benigno Agbayani heeft inmiddels zo’n 300 COVID patiënten behandeld met ivermectine. Bovendien heeft hij zich grondig verdiept in maatregelen en behandelingen tegen luchtweginfecties in het algemeen, en COVID19 in het bijzonder.
In bovenstaand interview krijgt hij veel voorkomende kritische vragen gesteld over ivermectine, die hij uitstekend beantwoordt. Alle vragen staan hieronder inclusief de antwoorden van Agbayani. Mijn eigen commentaar heb ik eraan toegevoegd.
‘Ivermectine’ wordt overal afgekort met IVM.
Vraag: In de meeste wetenschappelijke studies is IVM gebruikt in combinatie met andere middelen. Hoe kun je nou isoleren of effect komt door IVM en niet door de andere middelen?
Antwoord: Er zijn ook studies waar die andere middelen als monotherapie zijn getest en daar kwamen veel minder goede resultaten uit. Dr. Tess Lawrie heeft dat onlangs prima uitgelegd. Als het bij de studies met combinatietherapie veel beter ging, dan moet het verschil komen door IVM.
Monotherapie: De behandeling van een ziekte met slechts één medicijn of behandeling. Combinatietherapie: De behandeling van een ziekte met een combinatie van meerdere medicijnen of behandelingen.
Bij mijn weten zijn er ook studies waarbij IVM als monotherapie getest werd, en dat werkte ook uitstekend.
Geen enkele ernstige infectieziekte wordt met een monotherapie behandeld, maar altijd met een combinatietherapie van verschillende middelen die allemaal aanvullende kwaliteiten en mogelijk zelfs synergetische eigenschappen hebben. In het laatste gevallen vullen ze elkaar niet alleen aan, maar versterken ze elkaar zelfs.
Eén middel bestrijdt wellicht het virus terwijl een ander middel bloedklonters voorkomt en een derde middel voorkomt dat het immuunsysteem op hol slaat. Dan is er wellicht nog een vierde middel dat zorgt dat de collageenproductie op orde blijft (zodat o.a. de longblaasjes niet gaan lekken, wat zou leiden tot vocht in de longen) en een vijfde middel dat vrije radicalen neutraliseert.
Belangrijke vraag: wat doet het ertoe of het in de kern IVM is of een ander middel uit de combinatietherapie? Het kerndoel hoort te zijn om zo snel mogelijk patiënten zo goed mogelijk te helpen, niet om uit te vinden wat precies de impact is van een individueel medicijn. Het laatste is wel wenselijk om te weten, maar niet de hoogste prioriteit in een dringende situatie.
While it is unclear which of the above medications included in the “Severe Covid-19” cocktail contributes to improved outcomes, all of these drugs have been shown to be safe and independently to improve the outcome of patients with COVID-19. Ultimately it is irrelevant as to the contribution of each element as long as the patient improves and survives his/her ICU stay. We are in the midst of a pandemic caused by a virus causing devastating lung disease, and there is no place for “ivory tower medicine”.
Let ook op de steeds terugkerende dubbele standaarden: ook bij studies naar andere medicijnen, zoals remdesivir, werd een combinatiebehandeling gebruikt. Daar vond niemand dat een probleem, maar als het goedkope bestaande medicijnen betreft is dat ineens wel een probleem. Vroeg bij remdesivir iemand of het resultaat nou te wijten was aan remdesivir of aan het infuus met vocht of aan de mechanische beademing of aan de ontstekingsremmers of de aspirine?
De Association of American Physicians and Surgeons heeft een goed artikel geschreven over mondkapjes: COVID-19: Is Your Mask Safe? Een bijna letterlijke vertaling van dat artikel staat hieronder, gevolgd door persoonlijke toelichting waarom mondkapjes in dagelijkse omstandigheden niet gebruikt moeten worden, ook niet tijdens een epidemie.
Samenvatting
De nadelen van mondkapjes zijn aanzienlijk groter dan de voordelen. Een van de vele redenen is dat schadelijke microdeeltjes los kunnen laten uit mondkapjes en door de drager ingeademd worden.
Er bestaan onbenutte maatregelen die vele malen beter werken dan mondkapjes, onschadelijk zijn, en zelfs positieve bijwerkingen hebben. Dat zijn onder andere voldoende verse lucht, optimale luchtvochtigheid (40-60%), optimale vitamine D-bloedwaarden en vroege combinatiebehandeling voor wie ziek wordt.
Mondkapjes horen daarom onder normale omstandigheden niet aanbevolen en zeker niet verplicht te worden. Wie toch zelf een mondkapje wil dragen, mag dat altijd doen.
Molnupiravir zou veranderingen aanbrengen in de genetische code van het virus, zodat het vervolgens slechter functioneert. Dit kan volgens het artikel ook onbedoelde gevolgen hebben. Zo zou het ook tot veranderingen in het DNA van de gastheer kunnen leiden. Dit heet mutageen. Dus als je ontevreden bent over je DNA of dat van je ongeboren kinderen…
De heilige graal
In het artikel staat dat men dolgraag een antiviraal medicijn wil dat veilig en effectief is tegen vele virussen en mutaties (‘broad-spectrum antiviral’), maar dat de ontwikkeling hiervan kansarm en peperduur zou zijn.
Nou bestaat dus precies zo’n middel, dat bewezen uiterst veilig is en naast een snelle en krachtige antivirale werking, nog veel meer gunstige effecten heeft. Zo werkt het ook immuunmodulerend en lost het bloedklonters op.
WHO heeft afgelopen week erkend dat het de COVID19 sterfte tussen 64% en 91% verlaagt![1] Toch ontraden ze het gebruik ervan. Het laat zich eenvoudig raden waarom: het is off-patent en dus off-profit. Erger: het gaat ten koste van on-patent en dus on-profit middelen, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.
For Merck, this [molnupiravir] could be the billion-dollar question. “It could be a $1 billion or $10 billion product,” depending on how the data turns out, says Mara Goldstein, an analyst at Mizuho Securities Co. Merck is considering studying molnupiravir as a preventive treatment, to be deployed after a person is exposed but before they’ve fallen ill. That would allow the drug to be deployed even more broadly in the fight against Covid.
Merck hoopt dat molnupiravir de virusload (=hoeveelheid aanwezig virus) wat kan verminderen. Daarvoor kijken ze naar vroege behandeling, want het kan zijn dat antivirale medicijnen niet meer helpen als een patiënt al in het ziekenhuis ligt. Goh, waar heb ik dat vaker gehoord?
Mijn blog staat vol met middelen die de virusload verminderen. Voorbeeld: jodium. Dat is nog zo’n middel waar Big Pharma een bloedhekel aan heeft, omdat het niet patenteerbaar, niet onaangenaam, en wel veilig, werkzaam, beschikbaar en praktisch is.
Frank Ploegman's blog 