I. Hoe corona airborne IS: Bij het ademen, praten, zingen, juichen, hoesten, niezen, etc. stoten wij (virusdragende) microdruppeltjes uit die als een onzichtbare mist blijven zweven en zich net als sigarettenrook over een ruimte verspreiden.

II. Hoe corona airborne WORDT: Druppeltjes die iets te groot zijn om te blijven zweven vallen richting de grond. Onderweg verdampen ze gedeeltelijk waardoor ze lichter worden en alsnog blijven zweven en meegevoerd worden door luchtstroming. Vergelijk dit met een heteluchtballon die ballast laat vallen.

III. Hoe corona airborne WORDT (2): Druppeltjes die veel te groot zijn om te blijven zweven, vallen snel naar de grond (IIIa. depositie). Eenmaal op de grond beland, drogen ze uit en worden ze lichter en lichter. Door luchtstroming kunnen ze later, net als stofdeeltjes, weer opwaaien (IIIb. resuspensie) en door een ander ingeademd worden.

Of de deeltjes dan nog steeds besmettelijk zijn hangt van veel factoren af waaronder temperatuur, luchtvochtigheid, zonlicht/UV-C-licht, duur dat ze op de grond hebben gelegen, etc.

NB: Bij het niezen kunnen grote druppels zelfs 8 meter of verder komen zoals onderstaand experiment aantoont. Dit zou als vierde categorie genoemd kunnen worden hoe iemand ‘door de lucht’ besmet kan raken.

NB: In de titel van dit artikel staat ‘ook airborne’, niet ‘uitsluitend airborne’. In theorie zijn er namelijk vier manieren van overdracht waarvan overdracht door de lucht er slechts een is.

Referenties

Mechanisme II wordt beschreven door Stephanie H Taylor, MD. Om verdamping te voorkomen is het essentieel dat de luchtvochtigheid tussen 40% en 60% is. (Een hogere luchtvochtigheid dan 60% gaat nog beter tegen dat druppeltjes blijven hangen, maar introduceert weer nieuwe problemen.)

Mechanisme III noemt emeritus professor pathologie John Lee hier.

Alle mechanismen worden ook beschreven in figuur 1 van de wetenschappelijke publicatie Recognition of aerosol transmission of infectious agents: a commentary van BMC Infectious Diseases.