Over de hele wereld is van wetenschappers weinig tot geen kritiek te horen op het corona overheidsbeleid. Zwijgen is instemmen toch? Achter de schermen blijkt echter veel kritiek te zijn… waar niet naar geluisterd wordt.
Emeritus professor Beda Stadler (voormalig directeur van de afdeling immunologie op de universiteit van Bern, Zwitserland) heeft zich publiekelijk zeer kritisch uitgesproken. (Hier staat zijn brief in het Engels) Hij bevestigt dat zijn kritiek wijd gedeeld wordt onder voormalig collega’s en legt in onderstaande video (vanaf 25 min) uit waarom zij zich toch gedeisd houden.
De nog actieve wetenschappers blijken overwegend afhankelijk van overheidssubsidies. Als ze zich nu negatief uitspreken, kunnen ze de volgende subsidieronde(s) wel op hun buik schrijven. Vaarwel carrièrevooruitzichten.
Ik kende het gezegde “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt” al jaren. Als jij hierna geen geld meer krijgt tenzij jouw onderzoek resultaat X oplevert, rolt resultaat X er meestal op miraculeuze wijze uit. Les 1 bij het bestuderen van artikelen is dan ook: kijk naar de belangenconflicten.
Tot nu toe leefde ik in de illusie dat publiek gefinancierd onderzoek WEL onbevooroordeeld is. Van die illusie ben ik inmiddels genezen. Ik snap nu ook waarom het bijna uitsluitend gepensioneerde professoren zijn die geen blad voor de mond nemen: hun pensioen en carrière zijn al zekergesteld. Zij hebben geen toekomstige subsidies meer te verliezen.
Een voorbeeld is emeritus hoogleraar experimentele immunologie Pierre Capel die zich hier uitspreekt.
Ivor Cummins vertelt hier over een senior immunoloog uit Ierland die off the record zei dat corona is als een erge griep, dat de mensen die sterven nagenoeg uitsluitend bejaard zijn en onderliggend lijden hebben, en dat de reactie buiten alle proporties is.
De emeritus professoren nemen geen blad voor de mond. De nog actieve experts houden hun mond om hun carrière en persoonlijk leven te beschermen.
“For nonconformity the world whips you with its displeasure.”
— Ralph Waldo Emerson
De vooraanstaande professor John Ioannidis aan de Universiteit van Stanford, die misschien wel ‘s werelds beroemdste epidemioloog is, heeft al vroeg in de corona pandemie op basis van bloedonderzoek gepubliceerd dat het infectie sterftegetal veel lager ligt dan iedereen dacht. Het blijkt namelijk dat veel meer mensen dan iedereen dacht, de besmetting hadden. Deze mensen zijn er niet aan gestorven en in veel gevallen hadden ze helemaal geen symptomen gehad. De kritiek die werd afgevuurd op Ioannidis’ concept artikel en nog meer op hemzelf, was snoeihard. Dit artikel concludeert:
“Ioannidis will almost certainly emerge from this imbroglio with his reputation as a rigorous researcher restored, but the level of vitriol being aimed at his work is causing others in the medical community to self-censor, as a number of doctors and researchers have acknowledged to us. This is the worst possible outcome during a pandemic when there is so much yet to be learned.
Ioannidis, right or wrong, has raised difficult questions, in the best tradition of science. Silencing him is an enormous risk to take.“
Frank Ploegman's blog 