Het RIVM streeft naar evidence-based beleidsvoering. Dat juich ik van harte toe. Je verzamelt harde feiten, maakt grondige analyses, en gebruikt dat als input om optimaal beleid te maken.

Maar wat doe je als er onvoldoende bewijs is? Wat doe je als het coronavirus niet geduldig wacht tot jij al het benodigde bewijs hebt? Zoals Mark Rutte terecht zei: “Je moet 100% van de beslissingen maken met 50% van de kennis.” De druk is enorm.

Het is een understatement om te zeggen dat dat lastig is. Enorme stress en uitputting dragen niet bij aan optimale beslissingen.

Over verspreiding van het virus via de lucht middels aerosolen was tot voor kort weinig bekend. Nou kun je twee kanten op. Bij gebrek aan bewijs kun je aannemen dat verspreiding door de lucht NIET mogelijk is of dat het WEL mogelijk is.

Met het voorzichtigheidsbeginsel erbij ga je uit van het ergste: dat verspreiding via de lucht WEL mogelijk is.

Geluk bij een ongeluk is dat er voorzorgsmaatregelen bestaan die (bijna) niks kosten, maar potentieel wel talloze levens redden en de lockdown verkorten. Bijvoorbeeld goed ventileren en het zoveel mogelijk vermijden van slecht geventileerde openbare ruimtes.

In alle gevallen is basishygiëne verstandig: afstand houden, handen wassen, etc.